Kontrapunkt

                 - A więc szedłem i szedłem sobie osiedlem Widok – brodaty mówił prawie szeptem, więc zrobiło się cicho, bo każdy chciał słyszeć, a poza tym szept robił nastrój – a nogi to mi się tak plątały jakbym wypił nie wiem ile – pociągnął solidny łyk z kufla – a piłem przecież niewiele, jak zawsze – ktoś zachichotał, brodaty puścił oko – Szło mi się coraz ciężej, tak jakbym się skrobał pod górkę, mówię wam. Nagle, kurde, czuję świeży powiew, tak jakbym się znalazł na szerokiej, otwartej przestrzeni.               Otrzeźwiło mnie trochę, choć nawalony przecież nie byłem jak już rzekłem. Spojrzałem, a tu niebo gwiaździste przede mną, i nade mną też. Spojrzałem w dół, a tu Widok pode mną. Jezusie, myślę sobie, nawet się nie spostrzegłem jak żem na wieżowiec wylazł. A przecież trzeźwiutki prawie byłem – tu i ówdzie rozległy się śmiechy, brodaty zwilżył gardło – Co było robić, ruszyłem do przodu....

           Jak donosi portal Wirtualna Polska, podczas wizyty w Pałacu Elizejskim w Paryżu premier Mateusz Morawiecki niespodziewanie wypalił, że Polska, która przyjmuje miliony uchodźców z Ukrainy, jest drugim po Rosji państwem, w które uderzają sankcje europejskie. Chodziło mu oczywiście o zablokowanie przez Komisję Europejską pieniędzy dla Polski z planu odbudowy. Słowa te zaskakują o tyle, że kilka dni wcześniej Morawiecki próbował przekonywać, że plan odbudowy to furda, a pieniądze, które z niego wynikają są bez znaczenia dla Polski.           W poniedziałek, 29 sierpnia, premier Mateusz Morawiecki spotkał się w Paryżu z prezydentem Francji Emmanuelem Macronem. Przemówił najpierw Macrone, a po nim mowę wygłosił Morawiecki. Zaskoczył fragment przemówienia polskiego premiera.          – Polska, która przyjmuje miliony uchodźców, otwiera serca dla kobiet i dzieci z Ukrainy, dziś podlega sankcjo...

           Zakończyła się 28. edycja festiwalu Jazz na Starówce. Ostatni koncert na Rynku Starego Miasta w Warszawie zagrał w sobotę 27 sierpnia Rosario Giuliani Quartet & Luciano Biondini. Zespół w składzie: Rosario Giuliani – saksofon altowy, Luciano Biondini – akordeon, Enzo Pietropaoli – kontrabas i Michele Rabbia – perkusja zaprezentował program Cinema Italia.           Oczywiste zatem, że program koncertu nawiązywał do muzyki filmowej, komponowanej zwłaszcza przez Nino Rotę czy Enrico Morricone. Tłumnie zebrana na warszawskiej starówce publiczność usłyszała między innymi frazy z filmów Federico Felliniego, takich jak: „La strada”, „Amarcord”, Słodkie życie” czy „Giulietta i duchy”. Muzykę do tych obrazów tworzył oczywiście Nino Rota, który był również autorem ścieżki dźwiękowej do „Ojca Chrzestnego”.           Kompozycje nawiązujące natomiast do twórczości Ennio Morricone wprowadz...

                 Roztrzęsiona wpadła w drzwi szpitala. Czuła, jak cały jej świat zwija się spiralnie i ginie w jakiejś czarnej czeluści. Omal się nie rozpłakała w poczuciu bezradności, gdy pasek torebki, zahaczywszy o klamkę, szarpnął ją do tyłu. Lecz zdarzenie to pomogło jej także wziąć się nieco w garść. Świat wsysany przez dziurę zatrzymał się na moment, po czym zaczął wracać na swoje miejsce. Na pierwsze piętro, gdzie skierowała ją szatniarka wydająca w holu białe kitle, wspinała się w pełni już panując nad sobą. W końcu podobno to nic takiego – drobne obrażenia ciała, jak oznajmił beznamiętny głos w słuchawce.                Rozejrzała się po nie mającym końca korytarzu, nie bardzo wiedząc, w którą stronę pójść. Po lewej, na wąskiej kanapce, siedziała para. Ona – w szlafroku, z głową owiniętą bandażem, spod którego wyzierał kosmyk platynowych włosów, patrzyła z filuternym uśmiechem w s...

       Dostawszy się w sferę oddziaływania przygniatającej mocy swej żony Zenobii, Walerian Sieciech zwykle gorączkowo wypatrywał muchy na olśniewającej bieli sufitu lub ściany. Był to – w jego mniemaniu – doskonały sposób na to, aby zachować twarz, unikając jednocześnie konfrontacji.      Tak było i tym razem. Zadanie miał o tyle ułatwione, że w pokoju wychowawcy bursy Zespołu szkół zawodowych nr 1 w Skrabli Dużej much nie brakowało, gdyż zdarzenie miało miejsce w upalne popołudnie jednego z czerwcowych dni. Już po niedługiej chwili zatem wpadł mu w oko dorodny egzemplarz owada przecinającego właśnie z głośnym bzyczeniem przestrzeń pokoju. Mucha przycupnęła tuż za maleńkim strupem tynku – w miejscu, gdzie nad samym oknem płaszczyzna sufitu zbiegała się ze ścianą. Walerianowi, który skupił na niej całą swą uwagę, przez moment wydawało się, że słyszy bicie serca zgonionego zwierzęcia.      Cóż w takiej chwili mogła dla niego znaczyć...