Opowiastki z Mierzei przez Bosego Antka spisane – fragment książki
Ledwo Antek zdążył się rozejrzeć po wnętrzu, drzwi przy schodach otworzyły się. Z pracowni wyszedł Ospa. Był miej więcej w wieku Morsa, może o kilka lat młodszy, i podobnego wzrostu. Ale, w przeciwieństwie do Morsa, szczupły i mocno zbudowany. Głowę miał podgoloną wysoko, a przez środek czaszki – od czoła aż do potylicy biegł pas gęstych, przyprószonych siwizną, przyciętych do długości około dwóch centymetrów włosów. Jego ptasia twarz pokryta była bliznami, na pierwszy rzut oka jak po ospie, ale gdy Antek przyjrzał się lepiej, stało się dla niego jasne, że to nie były blizny po przebytej ospie. Były zupełnie inne. Ospa przywitał się najpierw z Krystyną, później swym przenikliwym wzrokiem spenetrował Antka. – Ospa jestem – wyciągnął dłoń do Antka, wciąż wpatrując się uważnie w jego oczy. Antek dzielnie wytr...